Laus Pisonis "Praise of Pison": introduction, translation, commentary.

 
PIIS032103910026668-7-1
DOI10.31857/S032103910026668-7
Publication type Article
Status Approved
Authors
Occupation: Associate Professor at the Department of Classical Philology
Affiliation: Moscow State Linguistic University
Address: Russian Federation, Moscow
Occupation: lecturer
Affiliation: Donetsk State University
Address: Russian Federation, Donetsk
Occupation: Master’s student, Moscow State Linguistic University
Affiliation: Moscow State Linguistic University
Address: Russian Federation, Moscow
Affiliation: independent scientist
Address: Russian Federation, Мoscow
Abstract

The article is dedicated to the study of the ancient Roman poem Laus Pisonis (Praise to Piso) – the work of an anonymous ancient Roman author of the 1st century AD. The panegyric in praise of a certain man (presumably Gaius Calpurnius Piso, leader of the conspiracy against Nero in 65 AD) is an interesting piece of Classical Latin. The article analyzes the Latin text, the history of its creation, structure, artistic features, presents a brief historiography, provides a translation with commentary on places that are difficult to interpret. This is the first publication of the translation of the poem into Russian.

KeywordsPiso, praise, panegyric, Piso's conspiracy, Gaius Calpurnius Piso, latrunculi, ludus pilae, ludus latrunculorum.
Received02.03.2024
Number of characters52231
100 rub.
When subscribing to an article or issue, the user can download PDF, evaluate the publication or contact the author. Need to register.

1. Baehrens E. (ed.) 1879: Poetae Latini minores. Leipzig.

2. Beck С. (ed.) 1835: P. Papinii Statii ad Calpurnium Pisonem poemation. Ansbach.

3. Bell, A. A. 1985: A New Approach to the “Laus Pisonis”. Latomus 44. 871–878.

4. Bersmann G. 1582: Ovidii Nasonis carmina amatoria. Leipzig.

5. Bersmann G. 1589: M. Armati Lucani de bello сiuili vel Pharsaliae libri decem. Leipzig.

6. Champlin, E. 1989: The Life and Times of Calpurnius Piso. Museum Helveticum 46.2, 101–24.

7. Di Brazzano, S. 2004: Laus Pisonis. Introduzione, edizione critica e commento. Pisa.

8. Duff J.W., Duff A.M., Goold, G. P. (ed.) 1982: Minor Latin poets. Vol. I. Cambridge.

9. Geue, Т. 2019: Author Unknown: The Power of Anonymity in Ancient Rome. Harvard.

10. Green, S. J. 2010: “(No) Arms and a man”: the Imperal pretender, the opportunistic poet and the Laus Pisonis. The Classical Quarterly 60.2, 497–523.

11. Gryphius S. (ed.) 1534: P. Ovidii Nasonis amatoria. Lyon.

12. Held J. (ed.) 1831: Incerti auctoris ad Calpurnium Pisonem carmen. Breslau.

13. Junius, H. 1556: Animadversorum libri sex. Basel.

14. Kortte G. (ed.) 1726: Marci Annaei Lucani Pharsalia sive De bello civili libri X eidemque adscriptum Carmen ad Pisonem. Lipsiae.

15. Leventhal, M. 2021: Politics and play in Laus Pisonis. The Classical Quarterly 71(2), 741–758.

16. Mader, G.1989: Re-presenting Piso: poetic and political agenda in the Laus Pisonis. Classical World: A Quarterly Journal on Antiquity 106, 621–43.

17. Martin, G. 1917: Laus Pisonis. United States.

18. Pauly, A., Wissowa, G., Kroll, W., Witte, K., Mittelhaus, K., Ziegler, K. 1852: Paulys Real-Encyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Vol. 6. Stuttgart.

19. Reeve, M. D. 1984: The Addressee of “Laus Pisonis.” Illinois Classical Studies, 9(1), 42–48.

20. Reychard, H. G. (ed.) 1793: Sylloge opusculorum veterum poetarum Latinorum. Leip­zig.

21. Scaliger, J. (ed.) 1573: Publii Vergilii Maronis Appendix. Lyon, 122–130, 545–548.

22. Schädler, U. 1994: Latrunculi – ein verlorenes strategisches Brettspiel der Römer. In: Homo Ludens. Der spielende Mensch IV. Salzburg, 47–67.

23. Seel, A. 1969: Laus Pisonis: Text, Übersetzung, Kommentar. Erlangen.

24. Sichard, I. (ed.) 1527: Ovidii Nasonis opera. Basil.

25. The Oxford Classical Dictionary. 2012: ed. Hornblower S., Spawforth A., Eidinow E. Oxford.

26. Ullman, B. L. 1929: The Text Tradition and Authorship of the Laus Pisonis // Classical Philology, 24, № 2, 109–32.

27. Verdière, R. 1954: T. Calpurnii Siculi, De laude Pisonis et Bucolica, et M. Annaei Lucani, De laude Caesaris, Einsidlensia quae dicuntur carmina. Brussels.

28. Verdière, R. 1971: Etude prosodique et métrique du De laude Pisonis et des Bucolica de Calpurnius Siculus. Rome.

29. Vitale-Brovarone, A. 2020: La “Laus Pisonis” traduite par Simon de Hesdin: la première traduction française d’un texte très rare. Quelques problèmes d’orientation du premier humanisme français. Studi Francesi, 190, 77–83.

30. Weber, C. F. 1859: Commentatio de carmine panegyrico in Calpurnium Pisonem. Berlin.

31. Wernsdorf, J. Ch. (ed.) 1785: Poetae Latini minora. Vol. IV, Altenburg.

Система Orphus

Loading...
Up